CESARSTWO zostało przeniesione adres : http://www.cesarstwoniemieckie.eu
WOJSKO => Marynarka Wojenna => Wątek zaczęty przez: Karl von Wettin w 06 Grudzień, 2021, godz.18:24:49
-
Z portu wojennego w Kilonii wyruszyła nowo sformowana Grupa "Togoland" w składzie pancernik S.M.S. Dresden i cztery eskortujące go niszczyciele. Na ich pokładach znajdowały się batalion piechoty złożony z trzech kompanii i szwadron kawalerii sformowane z ochotników z armii saskiej. Wyprawę osobiście pożegnał król który gdyby nie stanowisko najchętniej dołączyłby do żołnierzy.
-
Wraz z Królem Saksoni wyprawę, żegnał Cesarz, ale dla niepoznaki stał w mundurze komandora marynarki
-
Pierwszy tydzień wyprawa zakończyła w Las Palmas gdzie komandor von Pohl dowodzący "Dresdenem" dał żołnierzom dwa dni wytchnienia. Szczególnie ci dotknięci chorobą morską byli mu za to wdzięczni. W tym samym czasie marynarze uzupełniali paliwo i żywność na kolejny tydzień podróży.
-
Po niewiele ponad dwóch tygodniach wyprawa ujrzała swój cel: Wybrzeże Niewolnicze. Po zejściu na ląd natychmiast doszło do spotkania z miejscowymi z ludu Ewe. Za pewną opłatą narazie zgodzili się zezwolić przybyszom na pozostanie na ich ziemii.
-
(https://2chevauleger.files.wordpress.com/2015/06/schutztruppen.jpg)
Dowódca odesłał dwa niszczyciele z powrotem do Niemiec celem przewiezienia już właściwych, cywilnych osadników W tym samym czasie żołnierze przystąpili do budowania narazie prowizorycznej bazy na wybrzeżu. Jak to zwykle bywa sielanka nie mogła jednak trwać wiecznie. Po tygodniu zapasy zabrane z Niemiec zaczęły się kurczyć więc należało pozyskać żywność na miejscu. Komandor von Pohl miał przewidziane na ten cel odpowiednie towary i rozdzielił je z kompaniach. Niestety nie udało się zebrać odpowiedniej ilości żywności od zaprzyjaźnionych już wiosek więc kawaleria została posłana w głąb lądu. Tam nie napotkała już przyjaźnie nastawionych tubylców. Jeźdźcy zostali zaatakowani i w zemście spalono i ograbiono jedną z osad miejscowych. Komandor gdy tylko się o tym dowiedział pozbawił dowództwa i aresztował rotmistrza. Niestety konfliktu nie dało się zażegnać. Kompania piechoty eskortująca posłów wraz z tłumaczem również musiała walczyć i wycofać się pod naporem wojowniczych Ewe. Kontratak był oczywisty.
-
Stalo się to co stać się musiało. Pod bramami obozu wyprawy wkrótce stanęła rzesza wojowników. Niektórzy uzbrojeni byli w broń palną:od dwustuletnich portugalskich arkebuzów po muszkiety rodem z czasów "korsykańskiego trola". Nic to jednak nie mogło dać przeciwko dziesiątkom armat z "Dresdena" i niszczycieli które na dźwięk wystrzałów natychmiast położyły ogień zaporowy na przedpole bazy wojsk lądowych. Należyalo jednak oszczędzać amunicję gdyż nie wiadomo było kiedy powrócą wysłane niszczyciele. Trzeba było jednak zapewnić bezpieczeństwo osadnikom więc komandor oddelegował część załóg na ląd aby przejęły pilnowanie bazy od piechoty i kawalerii które wzmocnione ochotnikami z marynarki oraz miejscowymi, którzy widocznie mięli jakiś konflikt z tymi którzy wystąpili przeciwko Niemcom, ruszały uspokoić tereny w głębi lądu. Nie napotkaly tam dużego oporu. Udało się natomiast zawżeć przymierze z kilkoma znacznymi wodzami plemiennymi. Kontrtorpedowce zjawiły się razem z czterema transportowcami zjawiły się pod koniec miesiąca. Rozpoczęto budowę osady Neues Meißen.
-
Narazie koloniści mieszkają w przywiezionych z Niemiec namiotach, równocześnie z drewna i kamieni powstają domy i budynki publiczne: port wraz z infrastrukturą i ratusz i koszary.
-
Do brzegu dobiły uzupełnienia dla grupy "Togoland". Wyokrętowani piechurzy morscy przejęli obowiązki wartownicze od piechoty saskiej która została zaangażowana do rozładunku przywiezionych zapasów. Po rozlokowaniu zapasów w prowizorycznych magazynach żołnierze pomagali w pracach budowlanych które po trzech tygodniach zbliżają się ku końcowi. Nowa Miśnia zaczyna powoli wyglądać jak prawdziwa niemiecka wieś.
-
Po wyładowaniu towaru transportowiec od razy popłynął do Niemiec po następne dostawy. Eskortowały go dwa niszczyciele.
-
Po wybudowaniu w miarę solidnych z schronień osadnicy przystąpili do zapewniania sobie pożywienia. Każdej rodzinie wyznaczono działkę pod uprawę. W międzyczasie z Niemiec dotarł kolejny transportu który stanowiły maszyny rolnicze oraz zwierzęta. Dzięki temu, oraz dzięki specyficznym warunkom klimatycznym pod koniec maja mogły się rozpocząć siewy. Miejscowi pokazali przybyszom nieznane rośliny maniok i sorgo. Oprócz tego użyto znanych już w Europie prosa i kukurydzy oraz warzyw przywiezionych z kontynentu
-
(https://www.werbisci.pl/images/misje-weekend/piotrkalwer-mradomski02-min.jpg)
Z Niemiec przybywają coraz to nowi ludzie i zapasy. Między nimi znaleźli się również księża i pastorzy którzy przybyli wspierać swoje owieczki w trudnych warunkach i pozyskiwać nowe. Od początku w tym drugim przodował samotny ksiądz katolicki. Miejscowi w znacznej nie mogli pojąć zasad sola gratia i sola fide, więc chętniej przyjmowali nauki katolickie. Ostatnim transportem przybył także geolog z uniwersytetu w Lipsku wraz z pomocnikami. Grupa ma poszukiwać bogactw naturalnych. o
-
Oprócz kolejnych farm w Nowej Miśni zaczynają powstawać zakłady rzemieślnicze, ale jak narzie w większości związane są one również z rolnictwem jak trudniący się głównie naprawą maszyn rolniczych kowal.
-
(https://c8.alamy.com/comp/2CB7C73/19th-century-fishermen-rowing-their-boat-to-go-fishing-old-xix-century-engraved-illustration-from-la-ilustracion-espaola-y-americana-1894-2CB7C73.jpg)
Oprócz rolnictwa dzięki obfitości ryb w pobliskich zatokach i lagunach w Nowej Miśni pojawia się również rybołówstwo. Narazie do tego celu używane są zbudowane na miejscu niewielkie łodzie wiosłowe żaglowo-wiosłowe.
-
(https://dyfedarchaeology.org.uk/calch/indheritage1.jpg)
Rozwój nieco przyspieszył gdy geolog wreszcie powrócił szczęśliwie z wyprawy i ogłosił jej wyniki. W znajdujących się w okolicach osady górach można pozyskiwać wapień na skale przemysłową, na terenach położonych bardziej na wschód profesor odkrył spore złoża fosforytów co dobrze rokuje dla przyszłości rolnictwa ponieważ łatwo będzie można teraz wytwarzać nawozy. W innych miejscach znajduje się również żelazo oraz diamenty i złoto, choć te dwa ostatnie przy obecnych możliwościach technicznych opłaca się pozyskiwać jedynie metodami nieprzemysłowymi. Już wkrótce znalazł się inwestor który wspólnie z państwem saksońskim postanowi wybudować kamieniołom.
-
Pierwsze wytworzone bloki zostały wykorzystane przez samych osadników aby rozpocząć budowę kościoła pod wezwaniem świętego Piotra Klawera.
Do Nowej Miśni przybyli również górnicy który mają zbudować pierwsze szyby wydobycia fosforytów. Niektórzy mieszkańcy na własną rękę próbują wyruszyć po złoto na północy kraju
-
(http://blog.theotokos.co.za/wp-content/uploads/2013/03/Consecration_Elevation_Holy_Mass.jpg)
Kolonia rozwija się coraz bardziej. Pierwsze statki wypełnione urobkiem z kopalni fosforytów odpłynęły do Hamburga skąd koleją zostaną przewiezione do Freiburga gdzie powstała fabryka nawozów sztucznych. W trakcie zagospodarowywania są również miejscowe złoża żelaza.
W samym mieście tuż przed świętami poświęcono kościół a właściwie kaplicę p.w. św. Piotra Klawera więc mogły odbyć się trzy tradycyjne msze: anielska o północy w Wigilię, pasterska o świcie w Boże Narodzenie i królewska już w dzień Narodzenia Pańskiego. miejscowi wreszcie mogli ujrzeć piękno liturgii w pełnej krasie Świątyni Pańskiej i potem opowiadać o tym swoim ziomkom
-
Zwiększająca się liczba chrześcijan spowodowała że dwóch kapłanów początkowo posługujących zarówno wśród kolonistów jak i miejscowych w końcu nie dawała sobie rady. Z Niemiec przybył kolejny pastor luterański i dwóch księży katolickich. Wysiłkiem wiernych protestanckich rozpoczęto budowę zboru.
Po roku od przybycia pierwszych kolonistów krzepneło już życie zarówno osady nad brzegiem morza jak i wioski górniczej trochę dalej w głębi lądu. Administracja oficerów już przestała wystarczać i ludność zażądała zmiany władzy. Za zgodą króla-gubernatora powołano: w Nowej Miśni burmistrza i 10 radnych a w Bergmanndorf sołtysa i trzech radnych. Nad nimi postawiony został jednak wicegubernator- przedstawiciel króla w osobie podpułkownika Georga von Broizema z pełną władzą polityczną i wojskową.
W związku z brakiem większych zasobów naturalnych władze i koloniści zrozumieli że głównym dochodem będzie uprawa ziemii. Założono pierwsze plantacje kawy, bawełny i kakako należące do władz kolonii i rządu saskiego, Bogaci Saksończycy również wykupywali ziemię pod uprawę. Swoją plantację mial również otrzymać król na mocy umowy z rządami królestwa i księstw. W zamian zrzekał się roszczeń do przejętych kolekcji dzieł sztuki i porcelany oraz kilku majątków ziemskich.