CESARSTWO zostało przeniesione adres : http://www.cesarstwoniemieckie.eu
KRAJE CESARSTWA => Królestwo Saksonii => Wątek zaczęty przez: Karl von Wettin w 09 Czerwiec, 2021, godz.23:35:50
-
Do Drezna szybko dotarła z Berlina wiadomość o odnalezieniu dziedzica rodu królewskiego. Niewielu ludzi jednak znało pułkownika Karla Spetiego, dlatego gdy już jako książę Karol miał powrócić do miasta na dworcu zebrało się wielu ludzi. Ujrzeli oni wysiadającego z pociągu niewiele ponad dwudziestoletniego młodzieńca który przemówił do zebranych:Saksończycy! Oto jestem. Ostatni z Wettynów. Przybywam objąć dziedzictwo moich przodków. Jeśli Bóg dajuż wkrótce złożę przepisaną konstytucją przysięgę królewską. Już teraz przysięgam wam, Ludu Saski że dołożę wszelakich starań aby nasza ukochana kraina wzrastała w potęgę i dobrobyt. Gott Segne Sachsenland! Tłum podchwycił hymn przy wtórze którego Karl udał się do zamku na spotkanie z rządem na którym omówił objęcie przez niego władzy. Do intronizacji postanowił zamieszkać w pałacu Taschenberg
-
Cieszę że zostaniesz Królem Saksonii.
-
Nie przypominam sobie żebyśmy przechodzili na ty, Wasza Książęca Mość.
-
Ministrowie i izba wyższa Landtagu doradzili księciu odstąpienie od kościelnej koronacji aby nie wywoływać niepotrzebnych spięć z protestancką większością poddanych wywołaniem wrażenia supremacji jednego wyznania. Ustalono następujący kompromis: odprawione zostaną nabożeństwa w kościele dworskim i luterańskim kościele św. Zofii., następnie król złoży przysięgę w sali tronowej w obecności konstytucyjnego gremium i odbierze hołd od rządu i parlamentu oraz przysięgę od wojska. Następnie odbędzie się defilada i bal. Izba niższa wydała zgodę na koronację i przystała na takie rozwiązanie sprawy religii.
-
Pierwszym działaniem nowego króla stało się przedstawienie Landtagowi przygotowanej uprzednio nowej konstytucji która zastąpi tą z 1831 roku. Główne zmiany dotyczyć mają organizacji pracy landtagu, uprawnień ustawodawczych i niektórych spraw religijnych. Posłowie świadomi zmiany czasów przystali na królewską propozycję.
-
(https://media.istockphoto.com/photos/old-town-of-dresden-in-winter-picture-id639848194?k=6&m=639848194&s=170667a&w=0&h=1SgrBQAVrAekLwh22ztOSEv1Op0zHQx-htnM4vyShM4=)
Jako że luty tego roku okazał się w Saksonii szczególnie mroźny król postanowił wykorzystać fundusze dworskie dla pożytku swoich poddanych i przekazał organizacjom charytatywnym kościelnym i świeckim na terenie całego królestwa kilkadziesiąt tysięcy marek. Za kilka kolejne kilka tysięcy zakupiono opał dla drezdeńczyków który król rozdawał osobiście w towarzystwie swoich adiuantów i gwardzistów.
-
Do Pałacu Królewskiego przybyła delegacja mieszkańców Górnych Łużyc. Przedstawili oni sytuację w swojej ziemii: donieśli o aktach szerzącego się wśród niemieckiej ludności szowinizmu przejawiającego nawet fizycznymi atakami na prominentnych Łużyczan. Dodatkowo przedstawiciele poprosili o zrównanie w prawach języka serbołużyckiego i niemieckiego w urzędach oraz na oficjalną zgodę na jego nauczanie w szkołach. Król obiecał przygotować odpowiednią ustawę.
Jak obiecał, tak też uczynił. W kolejnym tygodniu landtag zajął się zgłoszoną przez króla ustawą. Oczywiście podniosły się głosy sprzeciwu, głownie wśród bogatych posłów I izby ale udało się je stłumić dzięki wpływowi duchownych których król już na początku oraz poparciu znacznej większości izby niższej.
-
Do Drezna dotarły wieści o śmierci króla Bawarii i kawalera Orderu Korony Rucianej, Georga. Król bardzo się zasmucił. Natychmiast kazał zarządzić żałobę narodową. Flagę na pałacu i urzędach opuszczono do połowy a straż przypięła do czapek czarne kokardy.
W kościele dworskim odprawiono mszę w intencji króla
-
Król wyjechał do Wrocławia gdzie spotkał się z miejscowym biskupem i opatem z Jędrzejowa w Rzeczpospolitej. Rozmowy dotyczyły przekazania Henrykowa zakonowi. Ustalono że król przekaże cystersom zabudowania klasztorne, oraz folwark z 20ha ziemii na utrzymanie a resztę zatrzyma.
-
Król przebywając w Coburgu otrzymał dwie wiadomości. Pierwsza od rządu dotyczyła nowego ministerstwa.
Król poparł samą ideę powołania organu, ale proponowanego kandydata- Manfreda von Montechtona, obecnie sekretarza ministra stanu nie znal zbyt dobrze więc postanowił zaprosić go do siebie aby ocenić dokładnie jego kompetencje. Spotkania zostało umówione w dworze Eichhof od Coburgiem. Kolejne wieści, tym razem z Łużyc wywróciły plany króla do góry nogami. Książę Aleksander von Schönburg-Hartenstein, dziedziczny członek izby wyższej Landtagu i jej wieloletni przewodniczący zachorował. Arystokrata, starszy 26 lat od króla przekazał mu wiele wskazówek dotyczących polityki, zawsze był bliskim doradcą i dzięki swojemu autorytetowi oraz wpływom skutecznym "królewskim kretem" w parlamencie , a przede wszystkim przyjacielem monarchy. Wobec takiej wiadomości władca postanowił natychmiast powrócic do Saksonii.
-
Po otrzymaniu wiadomości o chorobie księcia, Cesarz natychmiast wysłał swoje lekarza do chorego.
-
Król spotkał się w Zamku Królewskim w Dreźnie z panem von Montechtonem. W czasie rozmowy poruszono tematy dotyczące przyszłych planów działalności ministerstwa. Polityk między innymi wprowadził monarchę w plany inwestycyjne dotyczące fabryki w Meiningen. Zorientowanie sekretarza w stosunkach panujących w różnych państwach zdecydowało o królewskiej zgodzie. Natychmiast wyszedł dekret o powołaniu Departamentu do spraw współpracy w proponowanym przez rząd składzie.
Krótko po zakończeniu audiencji król udał się na dworzec gdzie wsiadł w pociąg do Zwickau, gdzie przenocował u bogatego fabrykanta, a rano z Zwickau powozem dotarł do zamku Stein. Książę w czasie odwiedzin czuł się dobrze. Czuwał przy nim cesarski lekarz. Niestety medyk przekazał złe wieści. Książę-nałogowy palacz nabawił się choroby wieńcowej serca. Jednocześnie zapewni o wdrożeniu leczenia na podstawie niedawnej pracy pewnego angielskiego lekarza.
Król spędził noc w pałacu po czym udał się w podróż powrotną do Drezna.
-
Po poczynieniu niezbędnych uzgodnień z władzami miasta i dowództwem pułku król w towarzystwie sekretarza, adiutantów i ordynansa oraz ochrony wsiadł do rządowego pociągu. Pociąg kierował się na zachód.
Późnym popołudniem 22 grudnia skład zajechał na dworzec główny w Strasburgu. Tam czekali na niego przedstawiciele magistratu miejskiego oraz sztab 105 pułku piechoty wraz z oddziałem honorowym. W mowie powitalnej przedstawiciel burmistrza pochwalił służbę saksońskich żołnierzy i podziękował za nią. Następnie król powozem pod eskortą żołnierzy saksońskiego pułku udał się na spoczynek do budynku dowództwa. Kolejny dzień rozpoczął się od kurtuazyjnego spotkania z włodarzami Strasburga. Przed południem uroczystego przeglądu pułku na placu apelowym koszar. Następnie król wziął udział w już mniej oficjalnym bankiecie z udziałem żołnierzy. Tam miał sposobność porozmawiać z wojskowymi. Żołnierze często narzekali na odległość od domu, ale opowiadali też o tym że przez te kilka lat służby zdołali zaprzyjaźnić się z mieszkańcami co osładza tęsknotę za domem. Władca spędził z żołnierzami jeszcze kolejny dzień, a więc Wigilię. Wziął udział we mszy w dwuwyznaniowym kościele św. Piotra. Następnie rano po oficjalnym pożegnaniu wsiadł w pociąg do Kilonii
-
Król jako Linienschiffskapitan wziął udział w balu sylwestrowym zorganizowanym przez dowództwo bazy morskiej w Kilonii.
Na następny dzień do portu zawitał SMS V 151 wysłany z Togolandu z zadaniem przewiezienia króla do Afryki. Władca odebrawszy przy wejściu na pokład honory należne stopniowi rozlokował się w przygotowanej kajucie. Krótko potem niszczyciel ruszył w kierunku kolonii.
-
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2e/Illustrirte_Zeitung_%281843%29_14_213_1_Die_Entlassung_der_s%C3%A4chsischen_St%C3%A4ndeversammlung.PNG/640px-Illustrirte_Zeitung_%281843%29_14_213_1_Die_Entlassung_der_s%C3%A4chsischen_St%C3%A4ndeversammlung.PNG)
Władca powrócił do stolicy w glorii zwycięzcy. Z powodu pozostawania właściwej konnej gwardii na terytoriach zamorskich w przemarszu od dworca do zamku królowi towarzyszył szwadron karabinierów. Po dotarciu na miejsce król w przemówieniu pochwalił postawę żołnierzy saskich porównując ich do antycznych herosów. Wyraził ból z powodu śmierci dwustu z nich i kalectwa kolejnych, obiecał naprawę systemu rentowego i dołożenie wszelkich starań aby z Togolandu do Saksonii spływało coraz więcej bogactw. Wśród wiwatów Karol wycofał się do wnętrza zamku gdzie czkali na niego członkowie rządu oraz przychylni parlamentarzyści wśród których największą rolę odgrywali książę von Schönburg i hrabia von Solms. . Pozostałe środki rządowe zostały porządnie wydrenowane przez kilkumiesięczną wojnę a parlament nie zdawał się chętny do uchwalenia dotacji na zapowiedziane projekty. Gdy obrady istotnie utknęły w martwym punkcie król zdecydował się na ruch mający zapewnić mu poparcie mas. Sprzedał obie rezydencje w prowincji poznańskiej, dokupił za nie ziemię do folwarków i ogłosił że dochody z całości tych dóbr przeznaczy na renty dla rodzin poległych saskich żołnierzy. Bojąc się utraty poparcia posłowie zgodzili się uchwalić reformę rent wojskowych, oraz uchwalić kolejną dotację dla Togoladu na odbudowę po wojnie.. Król natychmiast wyruszył z powrotem do Afryki.
-
Król pracował przez ostatni czas jak zwykle ale gdy nie pracował najczęściej można było go znaleźć w pałacu hrabiego von Solms, albo w jego głównej rezydencji w Wildenfels. Rzadko kiedy zaglądał do swoich rezydencji, a jeśli już to głównie przebywał w Weesenstein. Zawsze wtedy też pojawiała się kareta z herbem von Solmsów.
-
Kto wiedział o wizytach jakiegoś von Solmsa podejrzewał raczej polityczne narady z hrabią. Król dobrze ukrywał prawdziwe motywy swoich odwiedzin u hrabiostwa. Dopiero gdy ponad miesiąc nie wyszła nowa poważniejsza inicjatywa polityczna zaczęły się mnożyć domysły. Pojawiły się nawet te prawie dobre sugerujące romans króla z którąś z sióstr lub nawet siedemnastoletnią córką arystokraty. W końcu w dniu 24 października 1884 roku królestwo obiegła sensacyjna wiadomość: król zamierza poślubić najmłodszą siostrę hrabiego Fryderyka Magnusa von Solms-Wildenfels: Idę. Ja zwykle największy tumult powstał w parlamencie więc rozpoczęła się batalia o uznanie zaręczyn i zgodę na ślub. Król i jego stronnicy starali się zjednać sobie opinię publiczną używając prasy, a jednocześnie prowadzili polityczne negocjacje w obrębie parlamentu.
-
// Czy to będzie związek morganatyczny? Bo najprawdopodobniej tak powinno być, co oznacza, że dzieci nie będą dziedziczyć. Przynajmniej tak było zawsze w historii. Ważną sprawą będzie aktualna sytuacja rodu Wettynów, tzn. czy ma król brata lub siostrę. Jeśli ma Wasza Królewska Mość rodzeństwo lub bliskie kuzynostwo to mogą być problemy z dziedziczeniem głównego tytułu przez przyszłe potencjalne dzieci. Parlament, republikanie raczej mogą być mocno przeciwni i zapewne będzie musiał król coś "dać" parlamentowi.
-
Chyba właśnie nie morganatyczne ponieważ Solmsowie to szlachta mediatyzowana a o ile się orientuję to taka szlachta historycznie miała status dynastyczny
-
Można uznać, że byli dynastią. Przecież niektóre boczne linie panowały jako książęta.
-
Pamiętajcie, że Cesarz zawsze może uznać małżeństwo za nie monogamiczne.
Jeżeli narzeczona pochodzi z rodziny arystokratycznej nie widzę problemów
-
Król osobiście odwiedził swoje księstwa szukając poparcia dla swojego małżeństwa. Jego niesłabnąca popularność poskutkowała szybką zgodą w Meiningen i Altenburgu. Niestety Coburg i Gotha również oponowały.
-
Cesarz zaprosił Króla Saksonii z wybranka do zamku Hohenzollern
-
Pamiętajcie, że Cesarz zawsze może uznać małżeństwo za nie monogamiczne.
Jeżeli narzeczona pochodzi z rodziny arystokratycznej nie widzę problemów
Dopiero teraz zauważyłem jaka tutaj jest literówka... ;D ;D ;)
-
Dziękuję za odznaczenie. :)
-
Wasza Królewska Mość
Chciałem podziękować za otrzymany order
-
Pierwsze dni po ślubie król wraz małżonką spędził w Dreźnie. Królowa zaraz po powzięciu wiadomości o tym że kilku ulicznych manifestantów antykrólewskich zostało dotkliwie pobitych postanowiła ich odwiedzić. Na protesty męża odpowiedziała krótko: "Matka nie odrzuca nieposłusznego dziecka". Spotkania przebiegały w różnej atmosferze ale finalnie żaden z mężczyzn,oprócz jednego, nie oparł się urokowi osobistemu władczyni i żegnał parę królewską serdecznie. Nowożeńcy, jako miłośnicy sztuki, spędzali czas również korzystając z atrakcji kulturalnych stolicy: m.in opery i teatru. Król oprowadził też małżonkę po królewski zbiorach sztuki. Po około tygodniu rozpoczęła się podróż po władztwie Wettynów. Pierwszym przystankiem był Altenburg gdzie król i królowa wzięli udział w bankiecie z władzami i najbardziej wpływowymi ludźmi księstwa, spotkali się z mieszkańcami a także zwiedzili. Muzeum Wettyna i Lindenaua oraz muzeum historii naturalnej.
-
Wizytę w Weimarze para królewska rozpoczęła także od balu na zamku. Potem spotkała się z uczniami szkół: sztuk pięknych i muzycznej którzy wraz z muzykami kapeli książęcej zagrali koncert. Kolejne dni upłynęły na spotkaniach z mieszkańcami oglądaniu pamiątek po sławnych mieszkańcach miasta oraz wypoczynku w weimarskim Belwederze i podmiejskim pałacyku Tefurcie
-
Po wizycie we Fryburgu para królewska wróciła do objazdu stolic swego władztwa. Kolejnym przystankiem stało się Meiningen. Monarchowie odwiedzili Teatr Dworski, a także wysłuchali koncertu Książęcej Orkiestry. Obowiązkowym punktem każdej wizyty były również spotkania z wpływowymi obywatelami oraz narady z rządem a także przechadzka po mieście wśród zwykłych mieszkańców gdzie każdy mógł mieć dostęp do władców i zostać wysłuchanym oraz w miarę możliwości otrzymać pomoc.
-
Król wściekły z powodu obecnych wypadków wezwał do siebie trzy osoby ministra spraw wewnętrznych, szefa Drezdeńskiej Królewskiej Dyrekcji Policji i szefa Biura III Departamentu Wojny którym nakazał natychmiast wspólnie wyjaśnić sprawę podejrzewając że eksplozja nie była wynikiem nieszczęśliwego wypadku. W międzyczasie nadszedł raport z policyjnego przeszukania magazynu. Znaleziono niezidentyfikowane elementy metalowe które oddano do analizy.
-
Bawarscy żołnierze, oficerowie oraz specjaliści mogą być do Waszej dyspozycji.
Dzisiaj o 15:30 nakazałem aby udzielać wszelkiej pomocy Korpusowi Ochotniczemu.
Mogę ponad to nakazać lepszą rewizje na granicy, więcej kontroli, wzmożoną aktywność kontrolerów biletów w pociągach i żandarmerii na ulicach, autostradach.
-
Najważniejsze żeby ochraniać pociągi transportujące wyposażenie i broń oraz ochotników ponieważ jeśli podejrzenia co do ludzkiej ręki w wybuchu w Dreźnie się sprawdzą to mogą się zdarzyć kolejne zamachy na transporty towarów lub próby morderstw ochotników zdążających do jednostek
-
Najważniejsze żeby ochraniać pociągi transportujące wyposażenie i broń oraz ochotników ponieważ jeśli podejrzenia co do ludzkiej ręki w wybuchu w Dreźnie się sprawdzą to mogą się zdarzyć kolejne zamachy na transporty towarów lub próby morderstw ochotników zdążających do jednostek
Czy możliwym jest wtedy w takiej sytuacji, że mamy do czynienia z celowymi zamachami, próbami destabilizacji regionu, terroryzmem, lub sabotażem ?
To będzie ważne. Jeśli to przypadek to najlepsze wyjście, jeśli zamach, lub terroryzm to również jest to może nie najlepsze ale jakieś wyjście. Ale jeśli to celowe destabilizowanie, niszczenie infrastruktury, atak na ochotników, czyli sabotaż, to jest to zdecydowanie złe wyjście. Bo to mogło by oznaczać, że na terenie Saksonii, a możliwe, że całego Cesarstwa działają jacyś szpiedzy. Przez wzgląd na potencjalny cel, oraz wysnuwając tezę dot. motywu możliwe, że to bolszewiccy szpiedzy, lub sympatycy. Może niemieccy komuniści, socjaliści, bolszewicy. Tego bym się obawiał. :-\ :(
-
Najważniejsze żeby ochraniać pociągi transportujące wyposażenie i broń oraz ochotników ponieważ jeśli podejrzenia co do ludzkiej ręki w wybuchu w Dreźnie się sprawdzą to mogą się zdarzyć kolejne zamachy na transporty towarów lub próby morderstw ochotników zdążających do jednostek
Czy możliwym jest wtedy w takiej sytuacji, że mamy do czynienia z celowymi zamachami, próbami destabilizacji regionu, terroryzmem, lub sabotażem ?
To będzie ważne. Jeśli to przypadek to najlepsze wyjście, jeśli zamach, lub terroryzm to również jest to może nie najlepsze ale jakieś wyjście. Ale jeśli to celowe destabilizowanie, niszczenie infrastruktury, atak na ochotników, czyli sabotaż, to jest to zdecydowanie złe wyjście. Bo to mogło by oznaczać, że na terenie Saksonii, a możliwe, że całego Cesarstwa działają jacyś szpiedzy. Przez wzgląd na potencjalny cel, oraz wysnuwając tezę dot. motywu możliwe, że to bolszewiccy szpiedzy, lub sympatycy. Może niemieccy komuniści, socjaliści, bolszewicy. Tego bym się obawiał. :-\ :(
Okropna teoria. Ale prawdopodobna. Zobaczymy, co przyniesie śledztwo w tej sprawie. Na jego podstawie, podejmiemy kolejne kroki.
Saksonia musi wzmocnić ochronę, a jeśli obawy się sprawdzą, to powinna podjąć odpowiednie kroki.!
-
Proponuję wysyłać kilka małych transportów, które różnymi drogami dotrą do portów np do twierdzy w Świnoujściu. Najwazniejsze, aby dotarły na czas.
Należy wzmocnić penetrację grup skrajnie lewicowych
-
Proponuję wysyłać kilka małych transportów, które różnymi drogami dotrą do portów np do twierdzy w Świnoujściu. Najważniejsze, aby dotarły na czas.
Należy wzmocnić penetrację grup skrajnie lewicowych
Sugeruje Cesarz zatem podstęp, oraz infiltrację obywateli.. Ciekawy pomysł.
U nas w Badenii raczej jest spokój, i wszelkie grupy nie stwarzają problemów, konfliktów, ani zagrożenia. Jednak mogę doradzić, aby ministrowie wydali odpowiednie nakazy i porady siłom porządkowym, żandarmerii, aby lepiej uważać.
Jednak skoro problem dotyka / dotykał głównie transportów oraz magazynów na terenie Saksonii, to tym wszystkim zająć się muszą Saksończycy, i ewentualnie graniczący z nimi sąsiedzi. :) ;)
-
Nie widzę tu żadnego podstępu tylko działania zabezpieczające. Nawet jeśli komuś uda się unieruchomić jeden pociąg to inne dotrą do celu.
Nie chcę infiltrować obywateli tylko osoby, grupy podejrzane o działanie wrogie Cesarstwu i ich obywatelom.
-
Działania rozumiem I też akceptuję,
Jednak grupy podejrzane a obywatele to też to samo. I na jedno może wyjść. Obywatele, opinia publiczna, media mogłyby to jakoś podchwycić i będzie niezadowolenie. Kto smwie co się może wydarzyć i jak lub zareaguje...
-
Jak już rozmawiamy o wsparciu to może znalazłyby się miejsca w szpitalach blisko portów dla klikudziesięciu najciężej rannych. Walki rozgorzały już na dobre.
-
W najbliższym czasie doślę jakieś uzbrojenie i wyposażenie do Szczecina/Kołobrzegu/Gdańska lub Kłajpedy. Myślę, że powinno sie dalej w Saksonii zbierać ochotników i szkolić ich aby zastąpili rannych i uzupełnili braki kadrowe.
-
Do Szczecina zawinął statek z rannymi z bitwy pod Tallinem i późniejszych starć w drodze do Petersburga i w jego oblężeniu. Na pokładzie znajdowali się nie tylko zwykli żołnierze, ale i sam dowódca. W porcie monarcha podtrzymywany przez dwóch marynarzy miał zostać umieszczony w dorożce ale odmówił i zajął miejsce w ambulansie. W szpitalu pozostał trzy dni po czym za zgodą lekarza został przewieziony do Drezna gdzie również został umieszczony w szpitalu.
-
Zdrowia!
-
Również życzę dużo zdrowia dla Waszej Królewskiej Mości.
Gdy już wyzdrowiejecie po winna się odbyć oficjalna parada. Powitanie bohaterów.
-
Do parady jeszcze trochę minie. :D Jak na razie Petersburg ani myśli skapitulować, a do Moskwy jeszcze nie dotarliśmy. Za niedługo wojska rosyjskie powinny wkroczyć do Tweru.
-
Do parady jeszcze trochę minie. :D Jak na razie Petersburg ani myśli skapitulować, a do Moskwy jeszcze nie dotarliśmy. Za niedługo wojska rosyjskie powinny wkroczyć do Tweru.
Czyli nie wycofaliśmy się bohatersko ? :'(
-
Żołnierz niemiecki nie poddaje się łatwo. 8) Nasi chłopcy utknęli pod Petersburgiem (tam właśnie dostałem odłamkami z artylerii-musiałem coś wymyślić żeby bez wyrzutów sumienia zniknąć na jutro i pojutrze bo mam poprawkę), a Niemcy Bałtyccy uzbrojeni i wyszkoleni przez nas idą na Smoleńsk.
-
Żołnierz niemiecki nie poddaje się łatwo. 8) Nasi chłopcy utknęli pod Petersburgiem (tam właśnie dostałem odłamkami z artylerii-musiałem coś wymyślić żeby bez wyrzutów sumienia zniknąć na jutro i pojutrze bo mam poprawkę), a grupa Niemcy Bałtyccy uzbrojeni i wyszkoleni przez nas idą na Smoleńsk.
Czyli cały czas jesteśmy w grze. Po odpoczynku winien Król zabrać ze sobą nowych żołnierzy dla uzupełnienia strat.
-
Najważniejsze, żeby Wasza Królewska Mość wydobrzała i wszystko załatwiła w świecie realnym.